SERIGNAN
Sérignan is een dorp in het Franse departement Hérault in de regio Occitanie (voorheen Languedoc). Het maakt deel uit van het arrondissement Béziers. De burgemeester is ook voorzitter van de regio. Sérignan telde op 1 januari 2021 iets meer dan 8000 inwoners. Sinds 1998 toen ik het huis in Sérignan kocht zijn er zo'n 2000 nieuwe inwoners bijgekomen. Het dorp trok mij aan omdat er drie markten per week zijn, er voldoende winkels op loop/fiets afstand zijn, dat het 3-4 km van de zee ligt en er wel toeristen komen maar niet te veel. De toeristen gaan naar Sérignan Plage of Valras Plage.
Historie
In Sérignan zijn weinig sporen te vinden die dateren van vóór de Middeleeuwen, hoewel wordt aangenomen dat het grondgebied werd bezet door de Romeinen, die wijnstokken verbouwden in de vlakte van Biterre. In de Languedoc zijn veel sporen van de Romeinen te vinden zoals in Orange, Nimes maar ook vlakbij Sérignan in Nissan-Lez (l'Oppidum d'Ensérune) waar een grote opgraving en een museum is dat je kunt bezoeken.
De geschiedenis van Sérignan is nauw verbonden met de Orb: deze rivier bleef belangrijk voor de gewassen maar ook voor de handel. Sérignan is ontstaan aan de oevers van de rivier, in een nogal moerassige omgeving. Al in de tiende eeuw wordt een kleine heerlijkheid geïnstalleerd in een kasteel dat nu is verdwenen en beschermd door wallen.
Sérignan, niet ver van Béziers, werd geplunderd tijdens de kruistocht tegen de Albigenzen (ook wel Kartharen genoemd) in 1209, gevolgd door een brand in 1286 door de Aragonese troepen van admiraal de Loria. Deze tragische episode gaf zijn naam aan de linkeroever van de Orb: het slagveld van de oorlog. Maar het dorp werd aan het begin van de vijftiende eeuw herbouwd en georganiseerd door de oprichting van een consulaat, een soort gemeenteraad van het Ancien Régime, die verantwoordelijk was voor het bestuur van het dorp in overeenstemming met de leenheer. In 1406 gaven de seneschalk van Carcassonne en de seneschalk van Béziers het grondgebied van Valras aan de inwoners van Sérignan.
De haven van Sérignan was al booming (een perkament uit 1346 vermeldt, op verzoek van de koning, de activiteit van de haven). De kerk van Saint Martin de Valras werd goed bezocht door de gelovigen. De renaissance was begonnen. De haven van Sérignan werd zelfs een admiraliteitszetel, bij besluit van Lodewijk XIII in 1630. Er was weinig leven in het land tussen de zee en de heuvel van Valras, waar moerassen en kwelders waren, aan de rand waarvan een bepaalde plant groeide, de zeekraal (of salicor). Er werd soda uit gewonnen, die werd gebruikt om zeep te maken.
Na de Franse Revolutie wilden de inwoners van Sérignan hun gemeente uitbreiden tot buiten de beperkte grenzen van de wallen: beetje bij beetje kregen nieuwe wijken vorm, eerst rond het nieuwe dorpsplein genaamd "Promenade". Op de stranden langs de monding van de Orb was de zoutsmokkel zeer actief. Aanvallen van kapers op koopvaardijschepen ook. Om de Britse schepen die voor de kust voeren in de gaten te houden, werden onder Napoleon de Nationale Garde verdeeld over de observatiepunten van de kust van Valras.
Door periodieke overstromingen en sedimenten is de monding van de Orb geleidelijk weggetrokken van Sérignan. Aan het begin van de negentiende eeuw vestigden vissers en hun gezinnen zich op de rechteroever in strohutten.
In 1843 werd het eerste hotel gebouwd. Velen hotels volgden aan de kust toen de gouden eeuw van de wijnstok (1860/1900) aanbrak, waarin ook veel burgerlijke villa's verrezen. Al in 1879 reden er paardenwagens tussen het jonge station van Béziers en de kust bij Sérignan-la-Plage. Later werd een tramlijn aangelegd. De bouw van het grote casino begon in 1904, maar sleepte zich enkele jaren voort. In juli 1913 werd het zuidelijke deel van Sérignan (Sérignan-la-Plage) afgesplitst en werd Valras-la-Plage een zelfstandige gemeente.